Ani 90 : a statüra europeana

Ünt’i ani 90 l’AS Mùnegu à razuntu u “gotha” europeàn cun dui tìtuli, üna Cupa de França, tre meze- finale e üna finala europeane.

I ani 90 àn cumençau cun turna ün àutru sücessu ün Cupa de França. Cun ün gòl de Gérald Passi marcau scàiji sci’u cou d’a fin d’a partia, l’AS Mùnegu à vintu contra l’OM, e cuscì fandu, à piyau a revìncita sci’a finala d’u 1989. Ünt’u campiunatu ë cose sun diferente : l’AS Mùnegu à finiu a u segundu postu ün 1990-1991 darrè l’OM e à pairau l’anu dopu sempre darrè d’achëla sqadra marsiyesa. Achëst’ûrtima stagiùn è stà l’üna d’ë ciû bele ma tambèn d’ë ciû triste d’a stòria d’u clüb. De fati, l’AS Mùnegu à partiçipau a tre cumpetiçiue : Campiunatu, Cupa de França, Cupa d’ë cupe, ma u clüb à finiu a stagiùn sença nüsciûn trufeu. Qalificai per a finala de Cupa de França dopu üna vitòria contra l’AS Cannes ün meza-finala, i Russi e Gianchi àn mai giügau a finala per càusa d’u drama de Furiani capitau prima che l’àutra meza-finala fussa giügà. Üna tragèdia ch’è propi capità a vigìlia d’a prima finala europeana de l’AS Mùnegu contra u Werner Breme a Lisbona. A rescontra s’è giügà ünt’u stadi d’a Luz sença giòia, davanti a spetatui prun ündiferenti e l’AS Mùnegu à mancau a so’ rescontra, persa 2-0, lasciandu cuscì a Cupa d’i Vincitui de Cupa a i Tedeschi.

Jean-Luc Ettori, l’omu d’ë 755 rescontre

A ün’èpuca qandu sulu u vincitù d’u campiunatu purëva giügà a Liga d’i Campiui, l’AS Mùnegu à prufitau ? d’a disqalificaçiùn de l’OM ün 1993 per descrœve u nœvu modu de fà d’a C1, cun üna “phase de groupe” ünvece de fà cuma prima “i primi giri”. Ma se i omi d’Arsène Wenger sun riesciüi a arrivà ün meza-finala persa margradu tütu cun prun de briu contra u fütüru vincitù milanese, pecau, ün campiunatu àn sulu pusciüu finì a u nonu postu margradu üna d’ë ciû bele sqadre cun de numi tali Djorkaëff, Thuram, Petit, Klinsmann, Scifo… Â fin d’achësta stagiùn 1993-1994, Jean-Luc Ettori, omu d’u ciû gran nûmeru de rescontre ün Prima Divisiùn (D1), à partiçipau â so’ 755èsima e ûrtima partia cun ë curue munegasche deventandu cuscì l’omu d’u recòrd d’ë rescontre giügae cun l’AS Mùnegu e tambèn chëlu d’ë rescontre giügae ün Prima Divisiùn (D1) (602, recòrd batüu ün 2013 da Mickaël Landreau). E dopu set’ani de bon travayu, Arsène Wenger à lasciau u postu d’üntrenaù.

U regnu munegascu

Uramai, dopu ün üntermesu assügürau da Gérard Banide che à utegnüu a qalificaçiùn ün Cupa de l’UEFA, è Jean Tigana u nœvu üntrenaù. È ëlu, l’ün d’u famusu “cadru màgicu” (Petit, Tigana, ?) ch’à menau l’AS Mùnegu a u so sestu tìtulu de Campiùn de França â fin d’a stagiùn 1996-1997, ch’à pairau cun ë çelebraçiue ünt’u Principatu d’i sete çentu ani de regnu d’a famiya Grimaldi. E, u pûblicu munegascu à pusciüu se scialà cun üna d’ë ciû bele sqadre d’a stòria d’u clüb, sempre gestia da Jean Tigana, cun, tra àutri, Barthez, Petit, Benarbia, Henry, Anderson, Ikpeba… Üna stagiùn ecessiunala a tüt’i niveli cun üna nœva meza-finala europeana (C3) ma, per disgràçia, persa sta vota contra l’Inter
Milan.

Cun u “gotha” europeàn

A stagiùn seghenta è stà cuscì bela. Margradu a partença de Sonny Anderson, Manu Petit o ancura Gilles Grimandi, l’AS Mùnegu à finiu qarta d’u campiunatu e è riesciüa a arrivà ün meza-finala d’a Liga d’i Campiui, dopu d’avè eliminau Manchester United a Old Strafford ün qartu de finala cun ün gòl d’antulugia de David Trezeguet. Ma è turna üna sqadra italiana, sta vota a Juventus, che à privau i munegaschi d’üna finala cuscì tantu sperà, gagnandu 4-1 a partia a l’andà. A vitòria d’i Russi e Gianchi 3-2 â partia de returnu nun à bastau per qalificali, ma l’AS Mùnegu se n’è surtia cun unuri e uramai, fava parte d’u gothà europeàn d’u futbòl. A stagiùn 1998-1999 à vistu parte l’üntrenaù Jean Tigana, rempiaçau da Claude Puel ün zenà d’u 1999. Margradu ün terçu postu ün campiunatu, a stagiùn è stà menu bela.

Campiùn d’u Milènium

Ma chële dèije anae de prun bela fatüra se sun finie ancura meyu che avëvun iniçiau, cun ün sètimu tìtulu de Campiùn de França â primavera d’u 2000. A sqadra d’u Milènium gh’avëva giügàiri ecessiunali tali Barthez, Marquez, Lamouchi, Gallardo, Trezeguet o ancura Simone che àn fau ientrà l’AS Mùnegu, da a gran porta, ünt’u XXIèsimu sèculu.